Akousmaflore jest instalacją interaktywną prezentującą mały ogród w którym umuzykalnione rośliny reagują na delikatny dotyk. Każda roślina oddziałuje w inny sposób powodując przy tym specyficzne dźwięki. "Język" rośliny czy też jak kto woli - jej dźwięk - wydobywany jest przez dotyk oraz bliskość odbiorcy. To właśnie nasza niewidzialna elektryczna aura zachęca roślinę do współpracy; śpiewa kiedy tylko zostanie dotknięta. Tworzy się wspaniały koncert.

W swoich pracach artyści starają się łączyć świat roślin ze światem technologii cyfrowej. Rośliny posiadają naturalne czujniki a każdy przepływ energii jest przez nie od razu wychwytywany. Dzięki technologii cyfrowej budowany jest związek między dźwiękiem i rośliną. Efektem tego układu jest symfonia dźwięków która tworzona jest za pomocą informacji przesyłanych roślinom dzięki przypadkowym dotykom.

Ciało ludzkie nieustannie produkuje nieodczuwalne pole elektrostatyczne. Jest ona naszym cieniem podąża za nami krok w krok wpływa na otoczenie wokół nas. Łącząc rzeczywistość z pewnym wyobrażeniem Scenocosme ożywia to co dla oka i ciała ludzkiego niewidzialne i nieodczuwalne. Doświadczenie to ma skłonić nas do myślenia że z pozoru niewidzialny związek między ciałami ożywionymi istnieje. Krzyk jaki wydają z siebie rośliny podczas Akousmaflore karze myśleć że są jak najbardziej żywe.

Kolejny projekt grupy SCENOCOSME.
Podczas instalacji każdy ruch i gest odbiorcy śledzony jest przez kamerę. Za pomocą cyfrowego urządzenia sylwetki przekształcane są w świecące i dźwiękowe kształty. Z każdym ruchem widza rysowane są fluorescencyjne obrazy a każda grupa widzów może utworzyć swój własny.

Prace SCENOCOSME będzie można oglądać w 13muzach do 2 marca 2012!

Gregory Lasserre i Anais met den Ancxt to duet współczesnych artystów którzy pracują razem jako grupa SCENOCOSME. Artyści mieszkają w Lyon i St Etienne we Francji. W swojej interaktywnej sztuce używają muzyki oraz architektury w celu tworzenia dzieła jeszcze bardziej interaktywnego. Poprzez różnorodne formy wypowiedzi artyści nakłaniają widza do muzycznych choreograficznych aktywności.
Od 2004 interaktywne instalacje grupy SCENOCOSME wystawiane były w takich miejscach jak: Centrum Sztuki i Mediów w Karlsruhe (Niemcy) Festival Experimenta (Australia) BIACS3 - Biennale Sztuki Współczesnej w Sewilli (Hiszpania) Festival C.O.D.E. (Kanada) ISEA 2009 w Berlfascie (Północna Irlandia) Festiwal Futursonic (UK) Utsikten Nunstsenter (Norwegia) Kibla Festival (Słowenia).



Deus Cantando
jest zapowiedzią nowej
8. edycji festiwalu
inSPIRACJE/apocalypse!
"Śpiew Boga"
Instalacja artystyczna Winfried'a Ritsch'a Petera Ablingera Thomas Musila to w zasadzie utwór który za pomocą specjalnie skonstruowanego modułu jest odtworzeniem tekstu mówionego za pomocą fortepianu. Każdy z 88 elektronicznych palców składających się na wspomniany moduł może poruszać się 16 razy na sekundę co w rezultacie pozwala na przekształcenie interpretacji ludzkiego mózgu w początkowo abstrakcyjne struktury muzyczne. Wyświetlany przez rzutnik tekst jest pomocny przy zrozumieniu tekstu który zazwyczaj traktuje o poważnych tematach. Oprogramowanie urządzenia polegające na transkrypcji słowa w dźwięk powstało w Instytucie Muzyki Elektronicznej i Akustyki na Uniwersytecie Muzyki i Sztuki Dramatycznej w Graz (Austria).


Peter Ablinger urodził się w Schwanenstadt Austria w 1959. Na początku studiował sztuki graficzne oraz interesował się free jazzem. Ukończył studia na wydziale kompozycji u boku takich artystów jak Gösta Neuwirth i Roman Haubenstock w Graz w Wiedniu. Od 1982 żyje w Berlinie gdzie organizuje i inicjuje wiele festiwali i koncertów. W 1988 założył Ensemble Zwischentöne. W 1993 został zaproszony jako profesor na Uniwersytet Muzyczny w Graz. Również jako gość tym razem w formie kompozytora został zaproszony do projektów 'Klangforum Wien' 'United Berlin' i 'Insel Musik Ensemble'. Od 1990 jest niezrzeszonym artystą muzykiem.

Ze swoimi kompozycjami występował podczas festiwali: Berlin and Vienna Festwochen Darmstadt Donaueschingen oraz na festiwalach w Stambule Los Angeles Oslo Buenos Aires Hong Kongu Londynie Nowym Jorku.

Offenes Kulturhaus Linz Diözesanmuseum Köln Kunsthalle Wien Neue Galerie w Graz Kunsthaus Graz Akademie der Künste w Berlinie Haus am Waldsee w Berlinie Santa Monica Museum of the Arts prezentowały jego instalacje.

Peter Ablinger jest jednym z niewielu artystów który w swych pracach nie przekazuje krzykiem czy hałasem żadnej treści nie nadaje symbolów. Dla Ablingera krzyk nie jest ani wyznacznikiem chaosu energii nieporządku krytyki entropii nieposłuszeństwa. Krzyk jest do niczego. W przypadkach w których hałas celowo używany jest w muzyce - hałas sam w sobie jest symbolem. U Ablingera hałas jest po prostu hałasem. Ablinger poświęcił dużo czasu zastanawiając się nad trzema centralnymi czynnikami składowymi muzyki: dźwiękiem czasem i przestrzenią. Wnioski jakie wysnuł narażają na ryzyko oraz poddają w wątpliwość dotychczasowe założenia które do tej pory wydawały się niepodważalne. Dotyczą one bowiem takich cech jak monotonia i powtarzalność redukcja i nadmiar gęstość oraz entropia.

"Dźwięki nie są dźwiękami. Dźwięki są po to aby rozproszyć intelekt i ukoić zmysły. Słuchanie nigdy nie jest słuchaniem samym w sobie. Słuchanie jest tym co mnie określa." Według Chrystiana Scheiba Peter Ablinger jest ‘mistykiem oświecenia' którego "utwory i litanie celują w procesy poznawcze percepcję". Ablinger jest zarazem sceptykiem który rozumie zasady kultury i (niszczące) nawyki wymuszone przez tradycje. "Pójdźmy więc dalej i powiedzmy: dźwięki są po to aby je słyszeć (a nie aby były słyszane. To różnica). I na tym etapie słyszenie powinno się zakończyć. Nie potrafię powiedzieć więcej"


Winfried Ritsch urodzony w Innsbrucku w 1964 roku już od czasów młodości poświęcił się muzyce elektronicznej i nowym technologiom mediów. Koncepcja jego sztuki wykracza daleko poza same instalacje artystyczne ponieważ realizuje on nowe pomysły wyniesione z Laboratorium Sztuki Mediów a także zajmuje się produkcją Oper.
Nie są to jego jedyne zajęcia ponieważ Winfried jest dodatkowo profesorem w Instytucie Muzyki Elektronicznej i Akustyki na Uniwersytecie Muzyki i Sztuki Dramatycznej w Graz gdzie poświęca się nauczaniu rozwijaniu i wykorzystaniu tego rodzaju sztuki.
Oprócz tego artysta od prawie 20 lat prowadzi atelier Algorythmics jest członkiem kolektywu FOND i TONTO z Graz inicjatorem stowarzyszenia "Sztuka Internetu" w Graz (http://mur.at/) oraz przyczynia się do rozwoju software i hardware służących do tworzenia muzyki elektronicznej.
Winfried Ritsch jest również znany z występów z zespołami oraz z występów live podczas których można posłuchać dźwięków ze skonstruowanych przez niego instrumentów. Do jego zainteresowań i obszaru działalności zaliczyć można sztukę radiową sztukę dźwięku realizację performance'ów instalacji projektów telematycznych a także granie koncertów i pisanie utworów.





game_over to powrót do złotego wieku chip music który rozpoczął się od połowy lat 80 i trwał aż początku lat 90.
Wydarzenie jest nawiązaniem do 8-bitowych gier wideo takich jak Fred Contra czy Super Mario Bros.
Chiptune music (zwany także 8-bitem) jest rodzajem muzyki który tworzony jest poprzez wykorzystanie 8-bitowych chipów i kart dźwiękowych głównie ze starych komputerów konsol i GameBoyów.
Dziś chiptune popularny głownie w Europie stał się odrębnym gatunkiem muzyki elektronicznej. Celem game_over jest propagowanie przede wszystkim polskiej sceny 8-bitowej która chociaż niszowa wywołuje bardzo pozytywne emocje.

Steal 4 Ram to projekt muzyczny stworzony przez Sebastiana Kozaka propagujący micromusic (chiptune/8bit)w Polsce. Jego przygoda z muzyką zaczęła się stosunkowo dawno. Będąc już w gimnazjum grał w kapeli "Fuck The System" oraz tworzył utwory dla "Dzieci Dziadka Mroza".
Pod koniec 2007 roku jako uczestnik koncertu Partyshank w Krakowie zakochał się w micromusic i oficjalnie grał pod nazwą Steal 4 Ram. Jest twórcą nowego gatunku muzyki "Happy 8bitcore" połączenia happyhardcore'u 8bitu i electro. Tworzy muzykę eksperymentalną w której możemy usłyszeć dużo wciągających melodii oraz jamów prosto z konsoli Gameboy . Do tej pory wydał 8 albumów pod szyldem SmokeSkull Records i Atrum Artifex Recordings.

HappyBlack a dokładnie Kajetan Jagiełka ur. 1995 roku to młody twórca pochodzący z Jarocina. Od ponad roku zajmuję się tworzeniem muzyki 8 bitowej czyli współgrającymi ze sobą dźwiękami przenośnej konsoli firmy Nintendo - Game Boy Classic. Swoje umiejętności zaprezentował m. in. podczas wydarzenia "Winylowe rewolucja vs Cyfrowe brzmienie". Jego jednym z nielicznych celów jest skomponowanie podkładu muzycznego pod gre flashową własnego autorstwa.

Evf to solowy projekt poznańskiego producenta Przemka Pawlika zrodzony przede wszystkim z niezdrowej fascynacji starymi maszynami liczącymi. Z tej niebezpiecznej miłości zrodziło się ostatecznie taneczne elektro niepozbawione wyraźnych wpływów komputerów 8 i 16 bitowych oraz współczesnych elementów idm.
W swoim dorobku wydawniczym ma 4 epki w tym najnowszą: "Cyber lifeforms" (Brennnessel) oraz wiele utworów i remixów które ukazywały się na kompilacjach oraz płytach wydawanych przez zaprzyjaźnione projekty.
Evf zadebiutował na scenie 13 lutego 2009 w klubie IQ.
Projekt i kodowanie: ATEKTURA/